Που λες Μαρία μια φορά
σε χρόνια περασμένα
εσφράγισα τα όμματα
τα πάτρια άφησα χώματα
και βρέθηκα στα ξένα.
Και μια και δυο και τύφλα μου
με μια γυναίκα δίπλα μου
ρίκνωσε* η ζωή μου
Ακόμα και οι φίλοι μου
καθώς περνούσε ο χρόνος
λησμονημένοι μένανε
τα δάκρυα υφάδι υφαίνανε
και για στημόνι ο πόνος
Έτσι 'μαθές Μαράκι μου
έτρωγε το σαράκι* μου
ολάκερη τη ζωή μου.
12.04.2006
* ζάρωσε, συρρίκνωσε, σκέβρωσε
* μεταφορικά η θλίψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου