Έγραψα για την Σοφία Γραμματίδου,
Χώρα θεών σε γέννησε
από το Δραβίσκο Σερρών, οδοντίατρο στο Esslingen,Stuttgart Γερμανίας.
16 Ιουνίου 2000.
σε χρυσοφόρα κοίτη,
τ’ Αλέξανδρου είσαι παιδί
και κόρη του Αγγίτη.
Απ’ του Παγγαίου τις κορφές
το πέλαγο αγναντεύεις,
γλυκό κορίτσι, τί θωρείς
και πούθε ταξιδεύεις;
Σοφία σου ’δωσε ο Θεός,
Σοφία Γραμματίδου,
αγάπη σκόρπιζε αφειδώς,
το χρόνο μόνο φείδου.
Στα ξένα μέρη τι να βρεις,
τι ψάχνεις, τι γυρεύεις!
Τον πλούτο αγάπησαν πολλοί,
πλούτο και συ θηρεύεις;
Ενέσεις κι αναισθητικά
και τεχνητές μασέλες ,
ολημερίς σε πνίγουνε
σαν ύπουλες (α)βδέλλες
Αν σε αγχώνει η δουλειά,
η κούραση του αγώνα,
να φεύγεις, ν’ αναπαύεσαι
στις όχθες του Στρυμόνα.
Κι αν νοσταλγείς πολύ συχνά
το ιστορικό Δραβίσκο,
να πάρεις την απόφαση
και το μεγάλο ρίσκο.
Ταχέως εγκατέλειψε
Esslingen, ιατρείο
κι άμε στον τόπο που ’σμιξε
τ’ ανθρώπινο με το Θείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου