Έγραψα για τους φίλους μου Γιάννη και Φρίντα Καραμάνη,
όταν μας επισκέφτηκαν το 1999 στη Γερμανία.
Εφέτος η Ανάσταση
είχε μία διάσταση
απρόσμενη, μεγάλη.
Απίστευτη μα ζωντανή,
χρόνια που είχε να φανεί,
σαν όνειρο σα ζάλη.
Ζούσαμε στη Γερμανία
στης ρουτίνας την ανία
κι ήρθατε εσείς παιδιά,
Γιάννη μου και Φρειδερίκη,
ένα εύγε σας ανήκει
από μέσα απ’ την καρδιά.
Νοιώθαμε κάπως ορφανοί,
συννεφιασμένοι ουρανοί
οι μέρες ήταν γκρίζες.
Μα ήρθατε, μας δώσατε
χαρά και ξεδιπλώσατε
παλιάς φιλίας ρίζες.
Μες στ’Απρίλη τη μαγεία
δώρο απ’την Παναγία,
χαμόγελο στα χείλη.
Το Πάσχα με κατάνυξη,
στη λουλουδένια Άνοιξη
γιορτάσαμε οι φίλοι.
Όλοι μαζί αν μπορούσαμε,
πάντα κοντά να ζούσαμε,
θ’ανάβαμε λαμπάδα.
Σαν τα ψηλά τα έλατα
να ζείτε κι ως τα πέρατα
ν’ακούγεται η Ελλάδα!
Γιώργος Ηλ. Κέππας
