Έτσι ξεχνιέται ο άνθρωπος

Μήπως είναι η λησμονιά;

Γιατί μάτια που δε βλέπονται

γρήγορα ξεχνιούνται.

Μήπως είναι η απουσία;

Γιατί έρχεται η αμέλεια

και παύεις, να τον θυμάσαι.

Μην είναι ο χρόνος που περνά;

Γιατί ου μενετοί* ΄ναι οι καιροί

και μεις χρονοτριβούμε.

Μήπως είναι η απόσταση;

Γιατί δεν πάει μακριά ο νους,

αν  η καρδιά δε θέλει.

Τάχα μην είναι ο εγωισμός;

Γιατί τον φίλο μου τον αγαπώ

μα κάλλιο έχω εμένα.

Όλα μαζί πες τα αυτά

κι άλλα πολλά αν θέλεις.

Έτσι ξεχνιέται ο άνθρωπος !

Κι αν είναι φίλος ή αδερφός,

πιότερο είναι ακριβός

μονάχα ο εαυτός μας.

*Ου μενετοί: δεν περιμένουν

Έγραψε ο Γιώργος Ηλ. Κέππας

Αφιερώνει στην καλή του φίλη Barby.

Συντροφιά στη σκιά σου

Στη θύμησή μου έρχεσαι
και πάντα όπως σε θέλω.
Πλάι σου είμαι, μην ξεχνάς,
σιωπηλός άγγελος
που συντροφεύει τη σκιά σου.

Η μνήμη μου ψάχνει να βρει
το χρώμα των ματιών σου
και ποιά ήταν η στερνή σου ματιά
που συναπάντησε
τρυφερά το βλέμμα μου.

Άλλες φορές ακούω σιωπηλά
την ηδονή από τα χείλη σου.
Ύστερα πλάι σου γέρνω
το κεφάλι μου απαλά
και έχω μαξιλάρι ερωτικό
το άρωμα του κορμιού σου.

Από τη συλλογή "Έρωτας.... σαπιοκάραβο"

Κάθε σημάδι του κορμιού σου είναι έρωτας

Κάθε φορά που πρόσφερες

στα χάδια μου το κορμί σου,

ολόφρεσκο, μια ευωδιά,

τι όμορφα θυμήσου!

Χρωμάτιζε ερωτικά

λαχτάρες, μύρια μυστικά,

φλόγα, κρυφή μαγεία,

ναι, ήτανε ευτυχία.

Κάθε σημάδι απόκρυφο

στο όμορφο κορμί σου

έρωτας είναι δυνατός

και πού να σε αγγίσω;

Πού να σταθεί το φίλημα;

Σε ποιο σημείο, ποια ελιά

γλυκύτατη, κρυμμένη,  

ορφανεμένη μένει.

Το σώμα σου που δυνατά

θα λέει και θα ερωτά  

και πάντα θα επιμένει.

Άκου ! Με περιμένει.

Από τη συλλογή "Έρωτας...σαπιοκάραβο"

Είπα κάτι να σου γράψω.

Είπα, κάτι να σου γράψω.
Ξέρω για εμέ δε φλέγεσαι,
ούτε απ’ τη ζέστη καίγεσαι,
ούτε για κάτι «άλλο» !
Ουδόλως αμφιβάλλω.
Μου περισσεύει χρόνος
και ενεργών αφρόνως
τόνε «δολοφονώ» !
Χα ! Ας γελάσω ψεύτικα
και ας σφυρίξω κλέφτικα,
γιατί έτσι όπως αφέθηκα
και πω, πως με αγαπάς,
ως αύριο θα γελάς !

Από τη συλλογή μου "Γελάτε, γιατί χανόμαστε"

Ανάσταση ΄99

Έγραψα για τους φίλους μου Γιάννη και Φρίντα Καραμάνη,

όταν μας επισκέφτηκαν το 1999 στη Γερμανία.

Εφέτος η Ανάσταση

είχε μία διάσταση

απρόσμενη, μεγάλη.

Απίστευτη μα ζωντανή,

χρόνια που είχε να φανεί,

σαν όνειρο σα ζάλη.

Ζούσαμε στη Γερμανία

στης ρουτίνας την ανία

κι ήρθατε εσείς παιδιά,

Γιάννη μου και Φρειδερίκη,

ένα εύγε σας ανήκει

από μέσα απ’ την καρδιά.

Νοιώθαμε κάπως ορφανοί,

συννεφιασμένοι ουρανοί

οι μέρες ήταν γκρίζες.

Μα ήρθατε, μας δώσατε

χαρά και ξεδιπλώσατε

παλιάς φιλίας ρίζες.

Μες στ’Απρίλη τη μαγεία

δώρο απ’την Παναγία,

χαμόγελο στα χείλη.

Το Πάσχα με κατάνυξη,

στη λουλουδένια Άνοιξη

γιορτάσαμε οι φίλοι.

Όλοι μαζί αν μπορούσαμε,

πάντα κοντά να ζούσαμε,

θ’ανάβαμε λαμπάδα.

Σαν τα ψηλά τα έλατα

να ζείτε κι ως τα πέρατα

ν’ακούγεται η Ελλάδα!

Γιώργος Ηλ. Κέππας

Παροιμίες σε στίχους

Συνέχεια παροιμιών σε στίχους. Η σκωπτική διάθεση "ποιητική αδεία".

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Κέππας

ΑΝΑΓΚΕΣ

Λένε απ τα ολότελα

καλή κι η Παναγιώταινα.

Στη μοναξιά, στην ερημιά

γαϊτανοφρύδα κι η γριά.

ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Τα λεφτά που θέλω εγώ

ή χωράφι ή χρυσό.

Από χήρας θέλω πέρασμα

και στο σπίτι της το κέρασμα.

ΓΕΡΟΣ

Ο γέρος κι αν στολίζεται

στην ανηφοριά γνωρίζεται.

Με του γέρου το τομάρι

παίρνει η κόρη παλληκάρι.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Άκουε γέρου συμβουλή

και παιδεμένου γνώση.

Τον γέρο μην αναγελάς

στα γηρατειά και συ τραβάς.

Έχε τα πόδια σου ζεστά,

την κεφαλή σου κρύα

και το στομάχι σου αλαφρύ,

γιατρό μην έχεις χρεία.

Πολύ ψηλά να μην τηράς,

πρόσεχε στραβοπατάς!

Κι αργά τις νύχτες μη γυρνάς,

λάσπες και σκατά πατάς.

Κάνε σπίτι όσο χωρείς

και χωράφι όσο μπορείς.

Κι αν καείς απ΄το κουρκούτι,

να φυσάς και το γιαούρτι

ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ

Ξαδέρφια τρίτα-τέταρτα

πάρε τα και πέτα τα.

Όντας αν θες να σ΄ αγαπάνε

άργειε, να σ΄ αναζητάνε

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ

Τα νιάτα σου γέρο θυμήσου

 και συμπάθα το παιδί σου.

Κι αν κλωτσάς τα γονικά σου

θα το βρεις απ τα παιδιά σου.

ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ

Από έξω μπέλα-μπέλα

κι από μέσα κατσιβέλα.

Από έξω κούκλα-κούκλα

κι από μέσα η πανούκλα.